ระบบการให้เกรดการเจาะได้รับการพัฒนาในช่วงต้นทศวรรษ 1900 เพื่อระบุลักษณะความสม่ำเสมอของแอสฟัลต์กึ่งแข็ง น้ำมันดินเกรดการเจาะคือน้ำมันดินในโรงกลั่นที่ผลิตขึ้นที่ความหนืดต่างๆ และเป็นน้ำมันดินมาตรฐานที่มักใช้เป็นน้ำมันดินเกรดสำหรับปูผิวทางซึ่งจำเป็นสำหรับการก่อสร้างถนนและสำหรับการผลิตทางเท้าแอสฟัลต์ที่มีคุณสมบัติที่เหนือกว่า การทดสอบการเจาะจะดำเนินการเพื่อระบุลักษณะของน้ำมันดินโดยพิจารณาจากความแข็ง จึงมีชื่อเรียกว่า น้ำมันดินเจาะ
ข้อสันนิษฐานพื้นฐานของการให้เกรดการเจาะคือ ยิ่งแอสฟัลต์มีความหนืดน้อย เข็มก็จะเจาะลึกมากขึ้นเท่านั้น น้ำมันดินที่ผลิตในระหว่างกระบวนการออกซิเดชันของก้นสุญญากาศ (วัตถุดิบในการผลิตน้ำมันดินที่ได้มาจากกากของหอกลั่นในโรงกลั่นน้ำมันสุญญากาศ) ที่หน่วยการผลิตน้ำมันดินจะถูกจำแนกตามจุดเจาะ เกรดการเจาะจะแสดงเป็นช่วงของหน่วยการเจาะ (หนึ่งหน่วยการเจาะ = 0.1 มม.) เช่น 60/70 การให้เกรดของน้ำมันดินช่วยในการประเมินความเหมาะสมในสภาพภูมิอากาศและประเภทของการก่อสร้างที่แตกต่างกัน ในภูมิภาคที่อบอุ่น ควรใช้เกรดการเจาะที่ต่ำกว่าเพื่อหลีกเลี่ยงการอ่อนตัว ในขณะที่เกรดการเจาะที่สูงขึ้น เช่น 120/150 จะใช้ในภูมิภาคที่เย็นกว่า เพื่อป้องกันการเกิดความเปราะบางมากเกินไป เกรดการเจาะที่ระบุใน AASHTO M 20 และ ASTM D 946 แสดงอยู่ในตารางด้านล่าง

• น้ำมันดิน 80/100: คุณลักษณะของเกรดนี้ยืนยันได้กับเกรด S 90 ของ IS-73-1992 เหมาะสำหรับถนนที่มีปริมาณน้อยและยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายทั่วโลก เนื่องจากมีจุดเป่าลมและการเจาะที่ค่อนข้างต่ำ จึงใช้ในพื้นที่เย็น

• น้ำมันดิน 60/70: เกรดนี้มีความแข็งมากกว่า 80/100 และสามารถรับน้ำหนักการจราจรได้สูงกว่า ลักษณะของเกรดนี้ยืนยันได้กับเกรด S 65 ของ IS-73-1992 น้ำมันดิน 60/70 หมายถึงการเจาะอยู่ระหว่าง 60 dm (เดซิเมตร) ถึง 70 dm นั่นหมายถึงเข็มจะเจาะเข้าไปในตัวอย่างน้ำมันดินขั้นต่ำ 60 dm และสูงสุด 70 dm ปัจจุบันใช้ในการก่อสร้างทางหลวงเป็นหลัก Bitumen 60/70 เป็นหนึ่งในเกรดน้ำมันดินที่ใช้มากที่สุดและเป็นวัสดุพื้นฐานสำหรับผลิตภัณฑ์บิทูมินัสอื่นๆ ทั้งหมด มันถูกใช้ในพื้นที่ที่ไม่รุนแรง

• น้ำมันดิน 40/50: เกรดการซึมผ่านของน้ำมันดิน 40/50 หมายถึงค่าการซึมผ่านอยู่ในช่วง 40 ถึง 50 ในสภาวะการทดสอบมาตรฐาน ซึ่งโดยทั่วไปใช้เป็นเกรดการปูผิวทาง เกรดการเจาะน้ำมันดิน 40/50 เป็นเกรดการเจาะน้ำมันดินแบบกึ่งแข็ง เหมาะสำหรับการก่อสร้างและซ่อมแซมถนน น้ำมันดินเกรดนี้ส่วนใหญ่ใช้ในการผลิตแอสฟัลต์ผสมร้อนสำหรับฐานและส่วนสึกหรอ

• น้ำมันดิน 30/40: เป็นเกรดที่แข็งที่สุดในบรรดาเกรดทั้งหมด และสามารถรับน้ำหนักการจราจรหนาแน่นมากได้ คุณลักษณะของเกรดนี้ยืนยันได้เหมือนกับเกรด S 35 ของ IS-73-1992 น้ำมันดิน 30/40 ใช้ในการใช้งานเฉพาะทาง เช่น รันเวย์สนามบิน และบนถนนที่มีปริมาณการจราจรหนาแน่นมากในเมืองชายฝั่งทะเล

คัตแบ็คเป็นของเหลวที่ไหลอย่างอิสระที่อุณหภูมิปกติ และได้มาจากการฟลักซ์น้ำมันดินด้วยตัวทำละลายที่เหมาะสม ความหนืดของน้ำมันดินจะลดลงอย่างมากโดยการเติมน้ำมันก๊าดหรือตัวทำละลายอื่นๆ Cutback Bitumen ทำโดยการลดความหนืดของน้ำมันดินและน้ำมันดินธรรมดาโดยการเติมตัวทำละลายประเภทปิโตรเลียมเป็นส่วนใหญ่ สำหรับการใช้ในการตกแต่งพื้นผิว น้ำมันดินมะค่าบางชนิด และสารเพิ่มความคงตัวของดิน-น้ำมันดิน จำเป็นต้องมีสารยึดเกาะของเหลวซึ่งสามารถผสมได้ค่อนข้างที่อุณหภูมิต่ำ ดังนั้นเพื่อเพิ่มความลื่นไหลของสารยึดเกาะบิทูมินัสที่อุณหภูมิต่ำ สารยึดเกาะจึงถูกผสมเข้ากับตัวทำละลายที่ระเหยได้ หลังจากที่ใช้ส่วนผสมของเครื่องตัดกลับในงานก่อสร้าง สารระเหยจะถูกระเหยออกไป และเครื่องตัดกลับจะพัฒนาคุณสมบัติการยึดเกาะ ความหนืดของการตัดกลับและอัตราการแข็งตัวบนถนนขึ้นอยู่กับลักษณะและปริมาณของทั้งน้ำมันดินและน้ำมันหอมระเหยที่ใช้เป็นตัวเจือจาง มีการใช้น้ำมันดินแบบตัดกลับเนื่องจากมีความหนืดต่ำกว่ายางมะตอยเรียบ และจึงสามารถนำไปใช้ในการใช้งานที่อุณหภูมิต่ำได้ น้ำมันดินแบบตัดกลับสามารถใช้สำหรับการก่อสร้างและบำรุงรักษาถนนที่ใช้น้ำมันดินในสภาพอากาศหนาวเย็น
การตัดทอนจะถูกจำแนกตามเวลาที่ใช้ในการบ่ม หรือกลายเป็นของแข็งเนื่องจากการระเหยของสารเจือจาง การจำแนกประเภท ได้แก่ การบ่มอย่างรวดเร็ว (RC), การบ่มปานกลาง (MC) หรือการบ่มช้า (SC) การตัดทอนลักษณะการทำงานจะแตกต่างกันไปตามประเภทของเครื่องตัดหรือฟลักซ์ที่ใช้เป็นตัวเจือจางด้วยสุราสีขาวที่ใช้กันทั่วไปสำหรับเกรด RC น้ำมันก๊าดสำหรับ MC และดีเซลสำหรับ SC ตัวทำละลายที่บ่มอย่างรวดเร็ว (RC) จะระเหยได้เร็วกว่าตัวทำละลายที่บ่มปานกลาง (MC) ซึ่งจะแห้งตัวเร็วกว่าตัวทำละลายที่บ่มช้า (SC)
มาตรฐานการตัดกลับของน้ำมันดินมีดังนี้:
– ASTM D 2026, D 2027 และ D 2028 สำหรับการตัดกลับการบ่มแบบช้า ปานกลาง และอย่างรวดเร็ว
– AASHTO M 81, M 82 สำหรับการลดการบ่มอย่างรวดเร็วและปานกลาง
– EN 15522 สารยึดเกาะแบบ Cutback และ Fluxed Bituminous

โดยทั่วไป น้ำมันดินที่ตัดกลับจะถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม ขึ้นอยู่กับความผันผวนของตัวทำละลายที่เติมเข้าไป:

• การบ่มช้า (SC-30, SC-70, SC-250, SC-800, SC-3000) มักเรียกว่า "น้ำมันสำหรับใช้บนถนน" มักเป็นวัสดุเหลือทิ้งที่เกิดจากการกลั่นแบบแยกส่วนของปิโตรเลียมดิบบางชนิด ตามเนื้อผ้าจะใช้น้ำมันอะโรมาติก แนฟเทนิก และพาราฟินิกทุกชนิด วัสดุน้ำมันดินชนิดแข็งตัวช้าสามารถเตรียมได้โดยการผสมน้ำมันดินกับเศษปิโตรเลียมที่เป็นน้ำมัน

• การบ่มปานกลาง (MC-70, MC-250, MC-800, MC-3000) เป็นส่วนผสมของน้ำมันดินกับไฮโดรคาร์บอนที่เบากว่า เช่น น้ำมันก๊าด

• การบ่มอย่างรวดเร็ว (RC-30, RC-70, RC-250, RC-800, RC-3000) เตรียมโดยใช้สารเจือจางที่ระเหยง่ายแสงน้อย เช่น แนฟทาหรือน้ำมันเบนซิน

ในช่วงต้นทศวรรษ 1960 มีการพัฒนาระบบการจัดระดับน้ำมันดิน (แอสฟัลต์) ที่ได้รับการปรับปรุง ซึ่งรวมการทดสอบความหนืดทางวิทยาศาสตร์อย่างมีเหตุผล การทดสอบทางวิทยาศาสตร์นี้แทนที่การทดสอบการเจาะเชิงประจักษ์เป็นคุณลักษณะของสารยึดเกาะบิทูเมนที่สำคัญ การจัดลำดับความหนืดจะระบุปริมาณคุณลักษณะของน้ำมันดินต่อไปนี้:

– ความหนืดที่ 60°C (140°F)
– ความหนืดที่ 135°C (275°F)
– เจาะลึกด้วยเข็มขนาด 100 กรัม เป็นเวลา 5 วินาทีที่อุณหภูมิ 25° C (77° F)
– อุณหภูมิจุดวาบไฟ
– ความเหนียวที่อุณหภูมิ 25°C (77°F)
– การละลายในไตรคลอโรเอทิลีน
– การทดสอบเตาอบแบบฟิล์มบาง (คำนึงถึงผลกระทบของการเสื่อมสภาพในระยะสั้น):
– ความหนืดที่ 60° C (140° F)
– ความเหนียวที่อุณหภูมิ 25° C (77° F)

เกรดความหนืด น้ำมันดินแบ่งตามเกรดความหนืด (ระดับความลื่นไหล) ยิ่งเกรดสูงเท่าไร Bitumen ก็จะยิ่งแข็งขึ้นเท่านั้น ในระดับความหนืด การทดสอบความหนืดจะดำเนินการที่อุณหภูมิ 60°C และ 135°C ซึ่งแสดงถึงอุณหภูมิพื้นผิวถนนในช่วงฤดูร้อนและอุณหภูมิผสมตามลำดับ การทะลุทะลวงที่อุณหภูมิ 25°C ซึ่งเป็นอุณหภูมิพื้นผิวถนนเฉลี่ยต่อปี ยังคงอยู่ในข้อกำหนดเฉพาะด้วย
มาตรฐานน้ำมันดินเกรดความหนืดมีดังนี้
– AASHTO M 226
– ASTM D 3381
– IS73:2013

เกรดใหม่ตามมาตรฐาน S73:2013 จึงมีการพัฒนาตามระบบการตั้งชื่อ:

VG-10 BITUMEN: VG-10 ส่วนใหญ่ใช้ในการฉีดพ่น เช่น การตกแต่งพื้นผิว และการปูผิวทางในสภาพอากาศที่เย็นจัด แทนที่จะเป็นเกรดบิทูเมนแบบเจาะทะลุ 80/100 นอกจากนี้ยังใช้ในการผลิตผลิตภัณฑ์ Bitumen Emulsion และ Modified Bitumen

VG-20 BITUMEN: VG-20 ใช้สำหรับการปูในสภาพอากาศหนาวเย็นและพื้นที่สูง

น้ำมันดิน VG-30: VG-30 ใช้เป็นพิเศษเพื่อสร้างทางเท้าด้วยน้ำมันดินสำหรับงานหนักเป็นพิเศษ ซึ่งจำเป็นต้องทนต่อการสัญจรจำนวนมาก สามารถใช้แทนเกรดบิทูเมนเจาะทะลุ 60/70 ได้

VG-40 BITUMEN: VG-40 ใช้ในพื้นที่ที่มีความเครียดสูง เช่น ทางแยก ใกล้ด่านเก็บค่าผ่านทาง และลานจอดรถรถบรรทุก แทนที่จะเป็นเกรดการเจาะ 30/40 เนื่องจากมีความหนืดสูงกว่า จึงสามารถผลิตส่วนผสมของน้ำมันดินที่แข็งขึ้นได้เพื่อแก้ไขความต้านทานต่อการผลักและปัญหาอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิที่สูงขึ้นและการรับส่งข้อมูลที่หนาแน่น

อิมัลชันน้ำมันดินเป็นของเหลวที่ไหลอย่างอิสระที่อุณหภูมิแวดล้อม และประกอบด้วยของเหลวที่ละลายไม่ได้สองชนิด ได้แก่ น้ำมันดินและน้ำ และทำให้เสถียรโดยส่วนประกอบที่สามซึ่งก็คืออิมัลซิไฟเออร์ น้ำมันดินจะถูกกระจายไปตลอดขั้นตอนของน้ำที่ต่อเนื่องกันในรูปของหยดที่แยกจากกัน โดยทั่วไปจะมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.5 ถึง 5 ไมครอน ซึ่งถูกกักไว้โดยประจุไฟฟ้าสถิต การกระจายตัวทำได้โดยการแปรรูปน้ำมันดินและน้ำภายใต้สภาวะควบคุมผ่านโรงสีคอลลอยด์ร่วมกับสารเติมแต่งที่เลือก
ปริมาณน้ำมันดินสามารถเปลี่ยนแปลงได้เพื่อให้เหมาะกับความต้องการที่แตกต่างกัน และโดยทั่วไปจะอยู่ระหว่าง 30% และ 70% วัตถุประสงค์หลักของการทำอิมัลชันน้ำมันดินคือเพื่อให้ได้ผลิตภัณฑ์ที่สามารถใช้งานได้โดยไม่ต้องให้ความร้อนตามปกติ เมื่อใช้การตัดเฉือนและน้ำมันดินเกรดสำหรับปูผิวทาง การใช้อิมัลซิไฟเออร์คุณภาพที่เหมาะสมถือเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าอิมัลชันจะมีเสถียรภาพเมื่อเวลาผ่านไป และยังแตกตัวและเซ็ตตัวเมื่อทาบนมวลรวม/พื้นผิวถนน เป็นของเหลวสีน้ำตาลช็อกโกแลตไหลฟรีที่อุณหภูมิห้อง
อิมัลชันน้ำมันดินจำเป็นต้องจำแนกประเภทตามประจุไอออนิกให้เป็นประจุบวกหรือประจุลบ เนื่องจากอิมัลชันน้ำมันดินแบบน้ำถูกใช้อย่างเข้มข้นเพื่อเป็นวัสดุยึดเกาะและก่อรูปฟิล์มในการก่อสร้าง จึงมีการใช้อิมัลซิไฟเออร์สองประเภท: ประจุลบและประจุบวก โดยทั่วไปแล้วอิมัลชันบิทูเมนประจุลบจะไม่ใช้ในการก่อสร้างถนน เนื่องจากโดยทั่วไปแล้วจะใช้มวลรวมที่เป็นซิลิกาในการก่อสร้างถนน อิมัลชันบิทูเมนประจุลบไม่ได้ให้ประสิทธิภาพที่ดีกับซิลิกา ในขณะที่อิมัลชันบิทูเมนประจุบวกให้ประสิทธิภาพที่ดีกับมวลรวมเหล่านี้
อิมัลชันประจุบวกจะเคลือบมวลรวมได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเนื่องจากมีภาระเชิงบวก และดังนั้นจึงมีคุณสมบัติการยึดเกาะที่ดีกว่า อิมัลชันประจุบวกเป็นที่นิยมและใช้กันอย่างแพร่หลายมากขึ้น อิมัลชันประจุบวกขึ้นต้นด้วย "C" หากไม่มี C อิมัลชันมักจะเป็นประจุลบ ค่าใช้จ่ายมีความสำคัญเมื่อออกแบบอิมัลชันเพื่อให้เข้ากันได้กับมวลรวมบางชนิด ข้อมูลจำเพาะชุดถัดไปจะอธิบายว่าอิมัลชันจะแข็งตัวหรือรวมตัวกันได้เร็วเพียงใด RS (Rapid Set), MS (Medium Set), SS (Slow Set) และ QS (Quick Set) เป็นเกรดการตั้งค่า
อิมัลชันน้ำมันดินมีความหนืดต่ำและสามารถใช้งานได้ที่อุณหภูมิแวดล้อม ซึ่งทำให้เหมาะอย่างยิ่งสำหรับใช้ปูผิวทางและพื้นผิวถนน
มาตรฐาน Emulsion Bitumen มีดังนี้:
– อิมัลชันประจุลบของสหรัฐอเมริกา: ASTM D 977 และ AASHTO M 140
– อิมัลชันประจุบวกของสหรัฐอเมริกา: ASTM D 2397 และ AASHTO M 208
– ยุโรป: มาตรฐานกรอบฮาร์โมไนซ์ EN 13808

เกรดหลักสำหรับอิมัลชันน้ำมันดินแบ่งได้ดังนี้:

บิทูเมนอิมัลชัน CSS-1: CSS-1 เป็นอิมัลชันบิทูเมนที่มีประจุบวกช้า ออกแบบมาเพื่อใช้เป็นสารยึดเกาะ การทำให้ฐานมั่นคง การปิดผนึกหมอก การควบคุมฝุ่น และการใช้งานเฉพาะทาง ประจุบวกบิทูเมนอิมัลชัน CSS-1 มีประจุบวก จึงสามารถเกิดปฏิกิริยาโดยตรงและรวดเร็วมากระหว่างอิมัลชันกับมวลรวมหรือผิวทางได้ อิมัลชัน CSS-1 ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย อิมัลชันที่ตกตะกอนช้าเป็นอิมัลชันที่เสถียรที่สุด และโดยทั่วไปสามารถเจือจางด้วยน้ำและผสมกับสารตัวเติมแร่และมวลรวม สำหรับการใช้งานทุกประเภท อุณหภูมิของอากาศและทางเท้าในการก่อสร้างควรจะสูงเพียงพอเพื่อให้อิมัลชันสามารถแข็งตัวได้เต็มที่

อิมัลชันน้ำมันดิน CMS-2: CMS-2 เป็นอิมัลชันแอสฟัลต์น้ำที่มีประจุบวกที่มีการตั้งค่าปานกลาง สำหรับใช้ในแอสฟัลต์เย็นและอุ่นและส่วนผสมรวม การคงตัวของฐาน และการถมคืนความลึกทั้งหมด CMS-2 สามารถผสมแบบเย็นหรืออุ่นได้ที่โรงงานส่วนกลาง ร่วมกับโรงสีแบบพกพาที่ไซต์งานหรือแบบติดตั้งบนถนน วัสดุผสมอาจนำไปใช้ได้ทันทีหรือสะสมไว้เพื่อใช้ในภายหลัง อาจปูด้วยเครื่องปูผิวทางหรือปูบนพื้นทางด้วยใบมีดหรือรีเคลม

Bitumen Emulsion CRS-2: CRS-2 เป็นแอสฟัลต์อิมัลชันสูตรน้ำประจุบวก ออกแบบมาเพื่อใช้เป็นสารยึดเกาะบิทูมินัสสำหรับซีลชิป มีจำหน่ายเป็นกลุ่ม ควรใช้อิมัลชัน CRS-2 กับตัวกระจายที่มีการสอบเทียบอย่างดี หัวฉีดจ่ายและแท่งสเปรย์ควรมีขนาดและตั้งค่าเพื่อให้ได้อัตราการฉีดที่ต้องการ อัตราการยิงควรถูกกำหนดโดยการออกแบบซีลชิปในห้องปฏิบัติการ พร้อมด้วยผลรวมของโครงการและสภาพของผิวทางที่มีอยู่ ไม่ควรใช้ CRS-2 เมื่ออุณหภูมิอากาศต่ำกว่า 60°F และกำลังตกลงมา อิมัลชันสูตรน้ำไม่ควรสัมผัสกับอุณหภูมิเยือกแข็งหรือความร้อนสูงเกินไป อิมัลชันเป็นระบบที่มีความเสถียรทางเคมี ดังนั้นจึงควรระมัดระวังไม่ให้เสียสมดุลทางเคมีเนื่องจากการปนเปื้อนจากสารเคมี การสัมผัสกับอากาศมากเกินไป หรือสภาวะทางกลหรือความร้อนที่ไม่พึงประสงค์

น้ำมันดินของโรงกลั่นได้รับการบำบัดเพิ่มเติมโดยการนำอากาศที่ผ่านกระบวนการมาใช้ สิ่งนี้จะทำให้เราออกซิไดซ์บิทูเมนหรือที่เรียกว่าบิทูเมนเป่า ในกระบวนการนี้ โดยการรักษาอุณหภูมิที่ควบคุมไว้ อากาศร้อนที่มีอุณหภูมิ 200 ถึง 300 องศาเซลเซียส จะถูกเป่าผ่านท่อที่มีรูพรุนเข้าไปในช่องที่บรรจุน้ำมันดิน อากาศจะถูกนำภายใต้แรงกดดันเข้าสู่น้ำมันดินชนิดอ่อน กระบวนการนี้ทำให้น้ำมันดินมีคุณสมบัติเป็นยางมากกว่าสูตรดั้งเดิม และเป็นเพียงน้ำมันดินที่แข็งกว่าเท่านั้น การเป่าลมผ่านส่วนผสมบิทูเมนจะทำให้มีความหนืดสูงขึ้นและมีความต้านทานต่อการอ่อนตัวมากขึ้น (โดยเฉพาะสำหรับการใช้งานบนถนน) และกระบวนการทุติยภูมิที่เกี่ยวข้องกับสารเติมแต่งที่พัฒนาขึ้นเป็นพิเศษหรือการทำให้เป็นอิมัลชันกับน้ำ ผู้ผลิตยางมะตอยรายใหญ่ในปัจจุบันใช้สารเติมแต่งเหล่านี้ในการผลิตเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพที่ดีขึ้นสำหรับผลลัพธ์สุดท้าย ส่วนผสมที่แข็งกว่านี้มีความเหนียวและความไวต่ออุณหภูมิต่ำกว่า
น้ำมันดินออกซิไดซ์มีระดับความนุ่มนวลสูงกว่าและมีความไวต่อการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิต่ำกว่า น้ำมันดินประเภทนี้ใช้ทำแผ่นหลังคา ยางรถยนต์ และซับใน โดยทั่วไปแล้ว แอสฟัลต์ออกซิไดซ์จะใช้ในงานมุงหลังคา การเคลือบท่อ การปิดผนึกใต้ผิวทางคอนกรีตซีเมนต์ปอร์ตแลนด์ การใช้ระบบไฮดรอลิก และการผลิตสี น้ำมันดินเกรดเป่าถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายเป็นสารประกอบชั้นป้องกันการลื่นในอุตสาหกรรมการตอกเสาเข็ม สำหรับการผลิตสักหลาดมุงหลังคา สำหรับสักหลาดลดเสียง และน้ำยาซีลใต้แคร่ในอุตสาหกรรมยานยนต์ การป้องกันข้อต่อสายไฟฟ้า สารประกอบอุดรอยต่อ สารประกอบยาแนวและ อื่น ๆ อีกมากมาย
น้ำมันดินที่ถูกออกซิไดซ์สามารถบรรจุในถุงพลาสติก ถุงงานฝีมือ และในถังด้วย และสามารถจัดส่งในเรือบรรทุกน้ำมันเทกองที่ร้อนได้ น้ำมันดินออกซิไดซ์ (น้ำมันดินเกรดเป่า) จะถูกแบ่งออกเป็นชิ้นเล็กๆ และให้ความร้อนอย่างช้าๆ จนถึงอุณหภูมิการใช้งานที่ 220°C ถึง 230°C
น้ำมันดินออกซิไดซ์ สัญลักษณ์คือ R เช่น R 80/25 น้ำมันดิน หมายถึง น้ำมันดินที่ถูกเป่าด้วยระดับความอ่อน 80 องศาเซนติเกรด และระดับการเจาะทะลุ 25 องศา น้ำมันดินออกซิไดซ์ผลิตได้หลายเกรด ได้แก่:

• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 150/5
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 115/15
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 105/35
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 95/25
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 90/40
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 90/10
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 90/15
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 85/25
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 85/40
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 85/25
• น้ำมันดินออกซิไดซ์ 75/25

โดยปกติน้ำมันดินจะถูกบรรจุและส่งออกในถังเหล็กใหม่ ความจุของถังบิทูเมนตั้งแต่ 150 กก. ถึง 200 กก. ความจุบรรจุภัณฑ์แบบดรัมที่ใช้บ่อยที่สุดโดยผู้บริโภคน้ำมันดินเกือบทุกคนในโลกคือ 180 กิโลกรัม
ผู้บริโภคน้ำมันดินใช้ถังขนาด 180 กิโลกรัมกันอย่างแพร่หลายมากขึ้นเนื่องจากมีประโยชน์ต่อพวกเขามากที่สุด ผู้นำเข้าน้ำมันดินสามารถประหยัดต้นทุนได้โดยใช้ถังขนาด 180 กิโลกรัม ขอบเขตของการประหยัดมีความเกี่ยวข้องแต่ไม่จำกัดเฉพาะต้นทุนการผลิตถัง การจัดการ และค่าใช้จ่ายในการขนส่ง
Bitubags และถุงจัมโบ้อาจเป็นทางเลือกที่คุ้มค่าสำหรับถังน้ำมันดิน Bitubags มีสองประเภท: 1,000 กก. และ 300 กก

Bitubags น้ำหนัก 300 กก. มีฝาปิดสองชั้น โดยชั้นแรกฉีกขาดและชั้นที่สองจะไหม้และละลายในเรือบรรทุกน้ำมันปลายทาง (ถังเก็บ)

อุตสาหกรรมการก่อสร้างใช้น้ำมันดินส่วนใหญ่ โดยส่วนใหญ่ใช้ในงานปูผิวทางและงานมุงหลังคา 85% ของน้ำมันดินทั้งหมดถูกใช้เป็นสารยึดเกาะในแอสฟัลต์สำหรับถนน รันเวย์ ลานจอดรถ และทางเท้า กรวดและหินบดผสมกับน้ำมันดินหนาจับเข้าด้วยกันแล้วนำมาทาถนน

ลักษณะการกันน้ำที่ดีเยี่ยมและพฤติกรรมเทอร์โมพลาสติกทำให้เหมาะสำหรับการใช้งานที่หลากหลาย ที่อุณหภูมิสูง (โดยทั่วไปอยู่ระหว่าง 100 ถึง 2008C) สารจะทำหน้าที่เหมือนของเหลวหนืดและสามารถผสมกับส่วนประกอบอื่นๆ และปรับแต่งและขึ้นรูปได้ตามต้องการ เมื่อเย็นลงแล้ว จะเป็นของแข็งเฉื่อยซึ่งมีความทนทานและไม่ชอบน้ำ (ขับไล่น้ำ)

10% ของน้ำมันดินที่ใช้ทั่วโลกใช้ในอุตสาหกรรมหลังคาเนื่องจากคุณสมบัติการกันน้ำช่วยให้หลังคาทำงานได้ดี ยางมะตอย 5% ใช้สำหรับการปิดผนึกและเป็นฉนวนในวัสดุก่อสร้างต่างๆ เช่น แผ่นรองพรมและสี

นอกเหนือจากการใช้งานหลักเหล่านี้แล้ว น้ำมันดินยังมีประโยชน์รองอีกมากมาย ตัวอย่างอื่นๆ ได้แก่ การป้องกันเสียงรบกวน การระเบิด การป้องกันโรคราน้ำค้าง สารยึดเกาะในก้อนอิฐ แผ่นหลังกระจก พื้นรองเท้า การเคลือบเสารั้ว และการรักษาเสถียรภาพของดิน